Özür Diliyorum Herkes Adına Senden

Gel otur şöyle yoruldun. Hem çok yaşlısın biraz dinlen. Bir iki laf edelim Geçmişten ve bu günden. Eskiden daha güzeldin. Severdim seni. Bana karşı daha naziktin. Anlardın beni. Ne düşler kurardık beraber. Kocamandın benim gözümde şimdi ufaldın. Ama suç senin değil seni bu hale getirenlerin. Çok üzdüler seni benim gibi. Aslında biz bir bütündük seninle. Sen benle vardın bende senle. Diğerleri bilemedi benle seni. Onlar hep ben le var oldular sende. Egolarının girdabında dönerken, senin onlar için durmadan dinlenmeden döndüğünü unuttular. Başları döndü bir süre sonra seni unuttular.
 Kirlettiler seni aslında kendilerini kirlettiklerini bilemeden. Onlar kirlendikçe bende kirlendim ve Haksız kinlendim sana. Nazım sana geçti Bir tek sana sitemlendim. Onlar anlamaz ki beni senin gibi. Bende anlatamadım aslında onlara seni. Hep kendilerinin zannettiler bir tek seni. Yinede şikayet etmedin. Yine doyurdun, giydirdin, yaşattın onları. Bu kadar haksızlığı sen hiç hak etmedin. Bu zulme seyirci kaldım. Içim kan ağladı sana ona haksızlıkta Yaptıkları. O kadar çoklardı ki hangi birine dur diyebilirdim ufacık bedenimle. Ellerinde yavaş yavaş erdiğini göremediler. Yaşlandın, hastalandın, yorgun düştün. Hepsi seni kendine benzetmek istedi. Hiçbiri bilmiyordu oysa senin kimseye benzemeyeceğini. Sen tektin. Hepsi sana muhtaçtı ama cömertliğini kullandılar senelerce. Anlasalardı senden başka dünya olmadıgını acaba yaparlar mıydı o Fabrikaları. Kirletirler miydi şırıl şırıl akan sularını. Tüketirler mıydı ağaçlarını. Seni çok üzdüler dünya ve hatalarını hala anlamadılar.


Gel otur şöyle yoruldun. Hem çok yaşlısın biraz dinlen. Onlar adına da özür diliyorum senden. Senden başka olmadıgını bir anlasalar vazgeçerler herhalde bu zulümden.


Editör: Hüseyin Yılmaz